ارتباط اضطراب اجتماعی با برخی متغیرهای دموگرافیک دانشجویان پرستاری

زمینه و هدف: برخورداری از سطوح بالای سلامت روانی در دوران دانشجویی از لازمه‏های رویارویی مؤثر با عوامل تنش‏زای متعدد در طول دوران تحصیل، بخصوص در رشته‏های علوم پزشکی است.�اضطراب اجتماعی باعث اختلال در عملکرد تحصیلی، تضعیف توانایی و عدم شکوفایی استعدادهای دانشجویان شده و سلامت روانی آنها را تهدید می‏کند.�هدف این مطالعه تعیین ارتباط اضطراب اجتماعی با برخی متغیرهای دموگرافیک در دانشجویان سال اول تا چهارم پرستاری دانشگاه‏های علوم پزشکی شهر تهران�در سال 1389 بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 400 دانشجو از دانشگاه‏های علوم پزشکی شهر تهران که با استفاده از روش نمونه‏گیری طبقه‏ای با تخصیص متناسب انتخاب شده بودند، پرسشنامه اضطراب اجتماعی لیبوویتز و فرم اطلاعات دموگرافیک را تکمیل کردند. داده‏ها طی یک ترم تحصیلی در سال 1389 جمع‏آوری و با استفاده از روش‏های آمار توصیفی فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و روش‏های آمار استنباطی آنالیز واریانس یک طرفه، تی مستقل و آزمون تعیین شفه از طریق نرم افزار SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد متغیرهای سابقه کار دانشجویی و دانشکده محل تحصیل�با اضطراب اجتماعی ارتباط معنادار آماری داشتند (به ترتیب 02/0=p و 01/0 p=). مطالعه حاضر بین متغیرهای جنس، ترم تحصیلی، معدل، محل سکونت، وضعیت تأهل و سطح اقتصادی با اضطراب اجتماعی ارتباط معنادار آماری نشان نداد. نتیجه گیری: با توجه به معناداری ارتباط متغیرهای دانشکده محل تحصیل و سابقه کار دانشجویی با اضطراب اجتماعی دانشجویان، به نظر�می‏رسد سیستم آموزش پرستاری با برگزاری دوره‏های آموزشی در زمینه مهارت‏های مقابله‏ای با اضطراب و اعمال�استراتژی‏های ارتقاء دهنده سلامت روانی به عنوان یک اولویت در برنامه‏های آموزشی و نیز تسهیل شرایط و تشویق دانشجو به انجام کار دانشجویی قادر به اثرگذاری و کنترل سطوح اضطراب اجتماعی این قشر مهم از اجتماع باشد.